Termin wystawy: od 24 maja do 14 czerwca 2013 r.
Łukasz Huculak (ur. 1977) malarz, absolwent ASP we Wrocławiu, od roku 2002 związany z Wydziałem Malarstwa i Rzeźby tej uczelni. W 2009 roku uzyskał stopień doktorski. Mieszka i pracuje we Wrocławiu i Obornikach Śląskich. Bywa kuratorem (cykl wystaw Hallo Wrocław 2016!), publikuje teksty o sztuce (Format, Dwutygodnik, Art&Business).
Jego zainteresowania koncentrują się na relacjach sensualizmu z idealizmem, metamalarstwie i fenomenologii. Podejmując klasyczny motyw martwej natury eksploruje mimetyczny potencjał farby. W scenach figuralnych skupia się na motywie wzajemnej zależności warstwy formalnej i narracyjnej przedstawienia. W ostatnich pracach, poruszając się na granicy realizmu i abstrakcji, dąży do osiągnięcia jak najbardziej realistycznego efektu przy użyciu skrajnie oszczędnych środków malarskich.
NAGRODY I WYRÓŻNIENIA ARTYSTYCZNE
- 2009 Nominacja do nagrody „Arteonu”
- 2006 Wyróżnienie Honorowe Konkursu Fundacji im. Franciszki Eibisch, Warszawa
- 2005 Pierwsza Nagroda 4.Międzynarodowych Warsztatów Malarskich, Pienków
- 2005 Nagroda Banku BPH VI.Biennale Małej Formy Malarskiej, Toruń
- 2005 Wyróżnienie Festiwalu Malarstwa Bielska Jesień, Bielsko-Biała
- 2004 Nagroda Prezydenta Częstochowy II. Triennale Malarstwa im. Mariana Michalika, Częstochowa
- 2004 Nagroda Netia „Malarstwo c.d.”, Wrocław
- 2003 Wyróżnienie V. Biennale Małej Formy Malarskiej, Toruń
- 2003 Nagroda Banku Millenium, Konkurs Prezydenta RP na Najlepszy Dyplom ASP, Warszawa
- 2002 Wyróżnienie honorowe XI. Salon Plastyki Egeria, Ostrów Wielkopolski
- 2002 Grand Prix XIX. Festiwalu Współczesnego Malarstwa Polskiego, Szczecin
- 2001 IV Biennale Małej Formy Malarskiej, Toruń – wyróżnienie
- 2000 Konkurs Fundacji im.Miyauchi „Obraz 2000”- druga nagroda
STYPENDIA - 2005 Stypendium twórcze Bezirk Oberbayern – rezydencja w Europaisches Kunstlerhaus Freising
- 2004 Stypendium Ministra Kultury RP dla młodych twórców
- 2003 Stypendium Artystyczne Banku Millenium
- 2001 Stypendium Artystyczne Banku Zachodniego WBK
- 2001 Stypendium Kiwanis Klub Wratislavia
- 2000 Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP
KOLEKCJE - Muzeum Współczesne Wrocław
- Miejska Galeria Sztuki w Łodzi
- Muzeum Regionalne w Stalowej Woli
- Muzeum Miejskie Wrocławia
- Regionalne Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Częstochowa
- Kolejkcje prywatne
- Eksplozja w galerii
Tytuł wystawy, wbrew pozorom, nie jest cytatem z prasy codziennej - nie chodzi o zamach na centrum handlowe. Stanowi nawiązanie do twórczości Alejo Carpentiera, muzykologa, literata i kubańskiego dyplomaty. Tytuł jednej z jego powieści - „Eksplozja w katedrze” - to zarazem tytuł obrazu opisanego na pierwszych stronach książki:
(...)płótno nieznanego malarza z Neapolu, który gwałcąc wszelkie prawa plastyki przedstawił apokaliptyczną nieruchomość katastrofy (…) wizja kolumn, które kruszyły się na kawałki w powietrzu, zatracając powoli linie, kołysząc się w przestrzenii (…)
Gdy Kubańczyk tworzył swą powieść ten opis rozbicia, chaosu i przypadku, zdawał się być dziełem nieskrępowanej pisarskiej fantazji. Dziś wiemy, że choć swobodny, dotyczy konkretnej osoby: malarza osobnego, działającego w XVII wieku w Neapolu Desiderio Monsu, przez lata zapomnianego, dziś coraz bardziej cenionego. Dla mnie jego wizja scala w jedno architektoniczną ciszę siedemnastowiecznych wnętrz kościelnych Pietera Saenredama, z przestrzenną ekstrawagancją „gwałcącego prawa plastyki” kubizmu.
W prezentowanych pracach podejmuję próbę połączenia apokaliptycznej wizji Monsu z pustką i porządkiem Saenredama. Nie przedstawiam dramatycznych wydarzeń bezpośrednio. Jest to raczej dokumentacja efektów zniszczenia i destrukcji, inwentaryzacja ich skutków: smugi dymu, bezkształtne detale, rozrzucone w bezładzie odłamki, szczeliny i fragmenty opuszczonej architektury. Przypominają wyrwane z kontekstu eksponaty muzealne, kadry z galeryjnych ekspozycji. Ważne jest również to, że powstają w sposób przypominający eksplozję: przy użyciu przypadku, wyzwolenia niekontrolowanych sił. Rozchlapując farbę, wydrapując lub zamalowując fragmenty obrazu, częściowo go dezintegruję i dematerializuję, „wysadzam” w powietrze.
Eksplozja to przypadek. Przypadek to nieoczywistość. Nieoczywistość to stan, który staram się wyrazić. Zazwyczaj myślimy o eksplozji jako niszczycielskiej sile. Równie dobrze możemy wyobrazić ją sobie jako siłę twórczą, tym ciekawszą, że nieprzewidywalną. (…) zatrzymany ruch, nigdy nie dokonany upadek(...)
Łukasz Huculak
oba cytaty z książki Alejo Carpentiera „Eksplozja w katedrze” opisującej tytułowy obraz (Froncois de Nome?)
