UWAGA ZMIANA TERMINU PRELEKCJI! - szczegóły wkrótce.
Zapraszamy na zwiedzanie wystawy bez prelekcji.
Zwiedzanie wystawy "Artefakty 19. Abstrakcja i natura" wraz z prelekcją Grzegorza Stefańskiego "Od abstrakcji do abstrakcjonizmu”.
Termin wydarzenia: niedziela 14 marca 2021, godz. 11:00, sala wystawowa.
(Przypominamy o obowiązku zakrywania nosa i ust, zachowaniu dystansu społecznego, a także przestrzeganiu pozostałych wytycznych GIS).
Nawet najdawniejsze dzieła rąk ludzkich, powstałe jeszcze w epoce paleolitu zadziwiają misternym, plastycznym opracowaniem przedmiotów użytkowych, broni, narzędzi. Posługując się językiem abstrakcji – najczęściej zrytmizowanym ornamentem - nasi praprzodkowie wyrażali konstrukcje myślowe niemożliwe do wyartykułowania w żaden inny sposób – pomimo tego, iż równocześnie władali wysoko rozwinięta umiejętnością figuracji. Liczne, zachowane przykłady sztuki dawnej wskazują na równoległość tych dwóch jakże różnych sposobów wizualnej komunikacji.
Matematyczna doskonałość i logika ornamentyki, tak charakterystyczne dla islamu, stały się jedynym dla tej kultury sposobem wyrażania transcendencji, doskonałej, niepodzielnej natury stwórcy. Retoryka plastycznej komunikacji, obywając się bez przymusu ilustrowania, a posługując się w zamian światem wyimaginowanym, towarzyszy więc człowiekowi od zawsze.
Abstrakcjonizm, jako samodzielna i świadomie realizowana forma wypowiedzi artystycznej, roszcząc sobie prawa do bycia autonomicznym kierunkiem w sztuce jest zjawiskiem powstałym dopiero w pierwszych dekadach XX wieku. Wieku który wniósł do naszej świadomości zdobycze nauki kwestionujące całą, dotychczasową wiedzę. Fizyka kwantowa zanegowała ówczesne wyobrażenia dotyczące świata i praw nim rządzących, a mających swoje źródło jeszcze w zdobyczach Oświecenia. Żadna absolutna i niezmienna teoria, w myśl kwantowych koncepcji nie może być teorią prawdziwą. Równocześnie wiek XX przynosi fascynację mistyką, teozofią, spirytyzmem.
Duchowość Wschodu stopniowo wypełniała lukę powstałą (w następstwie dwóch wojen światowych) po bankructwie zachodnich systemów filozoficznych i religijnych. Artyści dwudziestego stulecia będąc pod istotnym wpływem wyżej sygnalizowanych zjawisk, rozpoczęli również swoją artystyczną rewolucję, poszukując sposobów wyrażania możliwie najbardziej intensywnych, ukazując jednocześnie pełnię swoich możliwości. Aby te postulaty zrealizować obraz musiał uwolnić się od przedmiotu.
