Wystawa:
„Brzozowscy. Barbara Gawdzik-Brzozowska – wczesne rysunki, Tadeusz Brzozowski – prace z kolekcji rodziny”
Wernisaż: 18 marca, piątek, godz. 18:00.
Czas trwania: 18 marca–24 kwietnia.
Miejsce: BWA Krosno, ul. Wojciecha Roberta Portiusa 4.
Miejsce: BWA Krosno, ul. Wojciecha Roberta Portiusa 4.
Przez dwadzieścia pięć lat pracowali w jednej pracowni. Niezwykle utalentowani, wszechstronni, obdarzeni wyjątkowym zmysłem obserwacji, niepowtarzalnym poczuciem humoru i znakomitym opanowaniem warsztatu.
Ona — znana przede wszystkim jako autorka eleganckich portretów dam i kotów, była też, o czym warto przypomnieć, docenioną na świecie rysowniczką, mistrzynią kreski, graficzką, wybitną ilustratorką oraz utalentowaną projektantką.
On — wybitny malarz, rysownik, scenograf, pedagog, w latach sześćdziesiątych należał do artystycznej czołówki Europy. Jako jeden z nielicznych malarzy współczesnych do perfekcji opanował technologiczne tajniki tworzywa, którym posługiwał się równie biegle jak dawni mistrzowie. Wypracował jedyną w swym rodzaju „alchemię koloru”, która — jak pisał Aleksander Wojciechowski — była zjawiskiem wyjątkowym w europejskiej sztuce XX wieku.
Szczególną rolę w twórczości Brzozowskich pełnił rysunek. U Barbary jako główny środek wyrazu, u Tadeusza jest swoistym kluczem do obrazów, ale i równorzędną malarstwu, autonomiczną dziedziną jego drogi twórczej.
(...)
W światach wykreowanych zarówno przez Barbarę Gawdzik-Brzozowską, jak i Tadeusza Brzozowskiego piękno w jednej chwili przeradza się w brzydotę, powaga okazuje się żartem, pod którym często jednak tkwi zręcznie zawoalowany dramat. Panuje atmosfera tajemnicy, szczególny rodzaj czułości oraz ironii.
Twórczość Brzozowskich mimo upływu lat nadal wzrusza, zaskakuje, bawi, inspiruje do nowych odkryć, poszukiwań zarówno starsze jak i młode pokolenia twórców, badaczy oraz widzów.
On — wybitny malarz, rysownik, scenograf, pedagog, w latach sześćdziesiątych należał do artystycznej czołówki Europy. Jako jeden z nielicznych malarzy współczesnych do perfekcji opanował technologiczne tajniki tworzywa, którym posługiwał się równie biegle jak dawni mistrzowie. Wypracował jedyną w swym rodzaju „alchemię koloru”, która — jak pisał Aleksander Wojciechowski — była zjawiskiem wyjątkowym w europejskiej sztuce XX wieku.
Szczególną rolę w twórczości Brzozowskich pełnił rysunek. U Barbary jako główny środek wyrazu, u Tadeusza jest swoistym kluczem do obrazów, ale i równorzędną malarstwu, autonomiczną dziedziną jego drogi twórczej.
(...)
W światach wykreowanych zarówno przez Barbarę Gawdzik-Brzozowską, jak i Tadeusza Brzozowskiego piękno w jednej chwili przeradza się w brzydotę, powaga okazuje się żartem, pod którym często jednak tkwi zręcznie zawoalowany dramat. Panuje atmosfera tajemnicy, szczególny rodzaj czułości oraz ironii.
Twórczość Brzozowskich mimo upływu lat nadal wzrusza, zaskakuje, bawi, inspiruje do nowych odkryć, poszukiwań zarówno starsze jak i młode pokolenia twórców, badaczy oraz widzów.
Anna Chmielarz
